Carina Riezebos
Biografie
Carina Riezebos (Geldermalsen, 1971)
Carina Riezebos is een Nederlandse industrieel vormgever in glas en kristal. Ze startte in 1996 een eenmanszaak onder haar eigen naam, en sinds 2010 verkoopt ze haar werk onder haar eigen label 'Carina'. Ze produceert al haar werk zelf, en ontwerpt en produceert ook voor anderen. Het kan hierbij gaan om een samenwerking met een ontwerper of kunstenaar, maar ook ontwerpen van anderen kan ze produceren. De collecties kennen twee duidelijke richtingen: Art en Appliance. 'Art' vertegenwoordigt unieke objecten en gelimiteerde series. 'Applicance' behelst meer toegepast werk, zoals wijnglazen, karaffen, kommen en vazen. Carina speelt met de ruimte die bestaat tussen kunst en toepassing. Daarom is de spanning tussen de functie van een object en de autonome waarde een terugkerend thema. "Bridging the gap between art and appliance" is haar filosofie. Ze maakt sterke beelden waar mensen zich graag mee omringen, en het moeten vormen zijn die voor mensen te begrijpen zijn. Daarbij is ze wel altijd op zoek naar iets dat het object persoonlijk en afwijkend maakt, en het daarmee méér maakt dan uitsluitend een gebruiksvoorwerp. Elk product vertelt een uniek verhaal. De Amfora is zon object. Twee jaar heeft het ontwikkelen van deze vaas in beslag genomen: Zoeken naar vernieuwing, iemand die haar ideeën kon verwezenlijken, het aandurfde de uitdaging van deze bijzondere vorm aan te gaan, en het ontwikkelen van nieuwe kleur- en slijptechnieken resulteerden in deze vaas die precies de spanning tussen gebruiksvoorwerp en kunstobject omarmt. En dat karakteriseert Carina: altijd op zoek naar het buitengewone, maar weergegeven in een vormentaal die toegankelijk is. Eind 2009 is Carina begonnen als huisontwerpster van Royal Leerdam Crystal. Een titel die haar in een rij grote ontwerpers laat stappen. Voor Royal Leerdam doet ze veel business to business werk, en ontwerpt ze unica en serica. Een bijzonder voorbeeld zijn de huisjuwelen Omen. Met deze prachtige objecten heeft Carina ook hier geprobeerd de glaskunst op een totaal nieuwe wijze te benaderen. De juwelen hoeven niet op een sokkel, maar juist over de bank gedrapeerd, op tafel of in de vensterbank gelegd of ergens opgehangen. Door op deze manier het werk te benaderen, probeert ze de afstand tussen kunstobjecten en het dagelijks leven minder groot te maken.