Menno Bauer
Biografie
Menno Bauer (Haarlem, 1949)
Menno Bauer zag in 1949 het levenslicht te Haarlem. Begin 1979 gaf hij een succesvolle loopbaan als fotograaf op voor het onzekere bestaan als vrij kunstenaar. Ondanks experimenten met fotomontage en beeldbewerking, bleef de fotografie voor hem een te afstandelijk medium. Verf en kwast voldeden beter om mensen en hun emoties te verbeelden. Met discipline, geploeter en een vleug inspiratie, ontwikkelde hij een gevoelige, expressionistische schilderstijl die veel mensen aanspreekt.Naar vorm en inhoud kenmerken de schilderijen zich door vitaliteit. Bauer blijft niet hangen op een bepaald niveau. Met steeds minimaler beeldmiddelen streeft hij naar intenser schilderkunst. Aanvankelijk gebruikte hij veel rood in een wat donker, bont palet. Vurig rood vangt nog steeds de blik maar nu in contrast met heldere lichte tinten en verplaatst naar de randen van het beeldvlak. Ook uit de lijnvoering blijkt dat de hand van de meester zich verder ontplooit. Met losse, gevoelige lijntjes brengt hij basale, menselijke gevoelens over. Verlangen, afgrijzen, agressie en eenzaamheid weerspiegelen zich in handen en lichaamshoudingen. Gelaatstrekken spreken boekdelen.Bauer zoekt naar evenwichtige composities en bijzondere lichaamshoudingen. Hiertoe verwerkte hij enige tijd figuurgroepen uit de kunsthistorie op zijn doeken. Daarnaast vormen balletchoreografieën en toneelensceneringen een onuitputtelijke inspiratiebron. Tegenwoordig staan ook krantenfoto’s en dagelijkse straattaferelen aan de basis van zijn levendige schikking van menselijke figuren. Ruimtelijkheid speelt een belangrijke rol. Bauer heeft geen vrees voor de lege ruimte. Het centrale deel van de compositie is motiefloos en schijnbaar ongevuld. Schilderkundig gebeurt er echter van alles. De beschouwer kan genieten van pure verfbehandeling en kleurkracht. Zo bestaat het hart van enkele nieuwere werken uit fraai gestreken zilverig grijs, dat met het wisselen van standpunt van helderheid wijzigt. De harmonie die de composities kenmerkt is inhoudelijk echter ver te zoeken. Ongemakkelijke situaties en dreigende conflicten geven sommige schilderijen de sfeer van stilte voor de storm. Op andere doeken verhalen hoekige rugaanzichten en meedogenloze afsnijdingen over hartenpijn en afwijzing.
