Laetitia de Haas

Biografie

Laetitia de Haas (Voorschoten, 1948)

Laetitia de Haas wordt in 1948 in Voorburg geboren als dochter van kunstenares Willy Belinfante. Nadat ze aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam is afgestudeerd blijft ze in de hoofdstad wonen en werken. Ze maakt in een herkenbare, ietwat naïeve en verstilde, figuratieve stijl met name olieverfschilderijen en kleurenetsen. Voor haar omvangrijke grafische werk ontvangt ze in 1986 de Prix Francois 1. Gezien de dromerige, idyllische sfeer is het niet verwonderlijk dat er talloze wenskaarten van haar oeuvre zijn gedrukt, die via internet verkrijgbaar zijn. 'In het schijnbaar onopvallende weet zij het fascinerende te ontdekken', aldus een rake typering van een recensent. Tuinen en binnenplaatsjes, natuur door mensenhanden vormgegeven, dat zijn de geliefde onderwerpen van Laetitia de Haas. De resten van menselijke activiteit, zoals stoelen, tafels, theegerei, suggereren het aanwezig zijn van de mens. Daardoor onsttaat er een harmonie der dingen. Het werk straalt een voornaamheid en rust uit, die wij in de dagelijkse werkelijkheid dikwijls ontberen. Het is deze ontspannen sfeer die velen zo aanspreekt. Ogenschijnlijk ademen haar schilderijen en etsen een sfeer van zorgeloosheid uit, hetgeen niet wil zeggen dat haar werk met eenzelfde vanzelfsprekendheid tot stand komt. Het vaak moeilijke wordingsproces vindt plaats in de eenzaamheid van het atelier, waar de problemen om een sfeer van onbevangenheid te creeren worden opgelost. Behalve talent zijn grote discipline en werklust eigenschappen die noodzakelijke voorwaarden zijn voor een echt kunstenaarsschap. Laetitia de Haas bezit deze eigenschappen in ruime mate, hetgeen blijkt uit de omvang en de kwaliteit van haar oeuvre. 'Ik zoek altijd naar sfeervolle plaatsen, die mij aanspreken, of die mij iets zeggen en dus inspireren', zegt Laetitia de Haas. Daarnaast schildert ze graag romantische interieurs en doorkijkjes in tuinen, huizen en landschappen. 'De resten van menselijke activiteit, zoals stoelen, tafels, theegerei, suggereren het aanwezig zijn van de mens. Daardoor ontstaat er een harmonie der dingen'. Inderdaad ontbreken mensen consequent in het werk van Laetitia de Haas. Recensenten schrijven, dat haar schilderijen wel de indruk wekken dat elk moment een persoon te voorschijn kan komen. 'Ze zijn voelbaar aanwezig, maar niet fysiek.'